Dag 236 - Super Perth en terug in Bli Bli

Ik ben nu weer twee weken terug uit Perth en ik wil nog steeds terug gaan. Ik heb het daar zo erg naar mijn zin gehad in die vier weken dat ik daar ben geweest. De mensen zijn echt een soort van geweldige familie geworden. We hebben met elkaar echt super leuke dingen beleefd en gedaan. Sinds ik in Sydney ben geweest vind ik het super leuk om te reizen nu en nieuwe mensen te ontmoeten. Sinds ik hier ben in Aussieland heb ik zoveel internationale vrienden gemaakt en ook echt vrienden waar ik nog steeds mee in contact ben. Wel eens waar over social media, maar als nog. Ik chat ook nog regelmatig met de mensen die ik in Sydney heb ontmoet en wanneer met mijn pa op de road trip ga heb ik al afgesproken dat ik weer wat mensen in Sydney kan zien en vind ik ook al een leuk vooruitzicht. Sommige mensen die ik Perth heb ontmoet gaan naar Melbourne en misschien zijn ze daar nog wanneer ik daar aankom in juli. En ik heb er heel veel zin om dit prachtige land paps te laten zien. Het is voor mij nu zo’n mooi thuis geworden, dat er geen twijfel mogelijk is dat ik terug kom.

Nu terug naar Perth; de eerste paar dagen had ik lekker rustig aan gedaan. Ik kwam op maandag aan en ik had voor ogen dat ik die dinsdag lekker rustig aan deed en de stad zou gaan verkennen en woensdag een baantje zou gaan zoeken. Dus dinsdag 1 mei heb ik lekker rond gehangen in de CBD (Central Bussiness District = centrum) en het hostel bekeken. Ik verbleef mijn geheel tijd in Perth in Wickham Retreat Backpackers Hostel. Die dinsdagavond ging ik al even op internet kijken naar functies in de horeca in Perth en ik zag dat er een positie open was bij een prachtig restaurant als sectie ober. Het was een Italiaans restaurant in het centrum: Print Hall. Dus die ik gelijk een mailtje gestuurd met mijn cv en een motivatiebrief. Een half uur later krijg al een mailtje terug met de vraag op of ik die volgende dag om 15.45 op sollicitatiegesprek kon komen, dus dat zag er al heel snel heel goed uit. Dus ik ben die volgende dag op gesprek geweest bij hem en het de functieomschrijving was precies hetzelfde zoals ik dat in Nederland bij Bregje ook deed. Europeaanse stijl met 3 gangen. Het gesprek verliep echt super soepel, hij was heel erg positief over mij en ik zag het wel heel erg zitten om daar gelijk als gastheer rond te gaan lopen. Na het gesprek zei hij dat ik binnen een paar dagen bericht van hem zou krijgen. Voor de rest ben ik nog bij een heleboel andere restaurants langs geweest na dat gesprek met mijn cv en ben weer terug gegaan naar het hostel en ging lekker pasta voor mezelf koken. Het hostel was heel klein, het had 5 kamers en er konden maximaal 27 mensen in verblijven, dus het was ook al snel volgeboekt. Ze gaven voor de avond gratis pasta en gratis ontbijt van 7.30 tot 11.30, dus dat was erg goed geregeld. Als snel kwam ik contact die daar ook verbleven. Zeker als het zo’n klein hostel is kom al snel in contact met andere mensen en de pooltafel in het midden van de gezamenlijke ruimte hielp natuurlijk ook heel erg. Die donderdag kwam er ook een andere Nederlander in het hostel, dus daar heb ik die dagen erna gezellig mee rond gehangen. Die vrijdag wilde een van de medewerkers van het hostel met zo veel mogelijk mensen uit, dus zijn we met ongeveer 20 man de stad in gegaan naar Brass Monkey Hotel. En sinds die avond ben ik met hele groep erg close geworden. Dus we gingen maandag weer en donderdag en vrijdag, etc. etc. Dat was wel een mijn favoriete kroegen, je kan daar lekker uit je dak gaan en gek doen en de volgende dag is er natuurlijk niks gebeurd. We hebben met zijn allen heel wat gekke dingen beleefd zo. Soms gingen we dan ook wel eens gewoon een rondje lopen, een bakkie koffie doen en weer terug naar het hostel, gewoon voor de gezelligheid. In de tussentijd is er echt een vaste groep gecreëerd en wilden we dus alles samen doen. Ik was nog steeds op zoek naar een baantje, want mijn tweede maandag daar had eindelijk toch een mailtje gekregen dat Print Hall toch geen mensen nodig had, raar. Maar ja, dan maar verder zoeken. Ik ben echt in de tijd dat ik daar was wel bij 30 restaurants langs geweest en tot nu toe heb ik nog steeds geen belletjes of mailtjes gehad van ze, beetje jammer weer. Maar ja in de tussentijd had ik dus lekker tijd om plezier te hebben.

Elke week werd er door het hostel een gratis avondeten verzorgd, de eerste week dat ik daar was waren het fajita’s, tweede was kangoeroe hamburgers, derde was weer fajita’s en de derde heb ik zelf georganiseerd met de rest van de medewerkers; sushi. Na twee weken daar te hebben rond gehangen kwam tot mijn oor dat een van de medewerkers weg zou gaan, op een road trip langs de westkust, dus ik zag mijn opening en heb gelijk aangeboden om zijn plaats in de te nemen en toen ging het heel snel. Een paar dagen later, de dag dat Konrad (de gene die ik ging vervangen) weg ging heb ik gelijk zijn plaats ingenomen en gin ging ik dus in het hostel werken. Het was ideaal, want ik hoefde maar 2 uur per dag te werken en dan kon ik daar gratis verblijven. Het was wel elke dag om een vaste tijd, want die diensten waren van te voren bepaald, namelijk van 10 tot 12 in de ochtend, dus ik kon alleen wat doen in de middag en avond, maar dat was helemaal prima voor mij. Ik kon dan lekker een beetje uitslapen tot 9.30, wat ontbijten en dan gewoon de bedden opmaken voor de nieuwe gasten, wat computerwerk achter de receptie zoals e-mailtjes verzenden en nieuwe reserveringen verwerken en mensen inchecken en rondleiden door het hostel. Toen ik met een hele groep naar het strand van Rockingham ging kreeg ik een belletje van Jasmin: Evert zou in een week weer vertrekken. Dus ik zou over een week weer terig naar de Sunnie Coast gaan, op dat moment vond ik het wel heel erg jammer dat mijn avontuur in Perth dus na vier weken weer zou eindigen. Maar aan de andere kant had ik wel weer een baantje en ging ik weer wat geld verdienen voor de road trip met papa. Dus ik kon weer stoppen met zoeken naar een baantje en nog even genieten van alles. Helaas toen we terug kwamen moest ik wel het ‘slechte’ nieuws aan de rest te melden en iedereen was aardig teleurgesteld dat ik al weer zo snel weg moest bij hun. Dus de vrijdag voordat ik weg zou gaan, zijn we nog helemaal los gegaan en door gegaan tot de zon opging. Die zondag afscheid genomen van iedereen met een gezellig etentje bij Indiaas restaurant en leuk nog wat gedronken op in de haven en de volgende dag zou ik al om 5.00 weg gaan namelijk.

Mijn vliegtuig vertrok om 7.00, dus ik was er om 5.30. Iedereen egt altijd wel: je moet er echt wel 2,5 uur van te voren zijn, maar dat maakt niet zo veel meer uit hoor tegenwoordig. Ik kon mijn koffer zelf inchecken en automatisch werd ik dan zelf ook ingecheckt, dus toen ik het vliegveld binnen stapte had ik dat gelijk gedaan, mijn koffer afgegeven en dus had ik nog 5 kwartier te wachten voor ik kon instappen. Ik had lekker een bakkie koffie gehaald en een tosti als ontbijt. Daar ben ik maar gaan mijn gate gegaan en niet veel later konden wel al lekker gaan instappen. Ik had weer voor een stoel aan het gangpad gekozen, dus ik had nog het een en ander aan extra beenruimte. Dit was een klein vliegtuig zonder schermpjes, dus ik dacht dat het een lange vlucht zou worden, aangezien ik daar wel een beetje op gerekend had. Maar het bleek dus dat er een wifi signaal wordt uitgezonden in het vliegtuig dat je kan gebruiken de Virgin Entertainment app en daar kon je dan dingen op kijken. Dus in plaats van een scherm in het achterhoofd van de gen die voor zit, kan je lekker op je eigen apparaat kijken. Ik ging heel vaak wat lopen, aangezien er een vrij ‘grote’ man naast me zat en dus weinig ruimte gaf voor mijn armen. Maar ja, ik heb het weer overleefd en kan weer een streepje zetten bij mijn aantal vliegtuigritten in het afgelopen jaar (9 keer in totaal).

En dan nu weer terug in Bli Bli, het ‘normale’ leven. Louis is beginnen met op het potje zitten, dus daar hoef ik geen luiers meer van te verschonen, hij draagt nu alleen nog maar nachtluier. Dus dat is weer een pluspuntje. We zijn afgelopen vrijdag naar Sea Life geweest als een van de beloning voor op het potje zitten voor Louis, dus dat was erg leuk. En zo gaan de dagen weer een voor een voorbij en zijn we bij vandaag beland. Jasmin is met louis naar een verjaardag, dus ik heb babysit dienst voor slapende baby’s.